اصل اعلالی لفظ جلاله‌ی «اللّٰه» «اِله» است. اهل لغت می‌گویند: لفظ« اللّٰه» در اصل «الٰه» یا «اَلْاِلٰه» بوده است. صاحب «صحاح»اصل آن را «اِله» و صاحب «کشاف» اصل آن را «اَلْاِلٰه» میدانند.
پێغەمبەری خوا لە ڕەمەزانی ساڵی هەشتی کۆچی به‌بێ شەڕ و بە دروشمی: «ئەمڕۆ ڕۆژی دلۆڤانییه» شاری مه‌ككه‌ی گرته‌وه و بەسەر نەیارانیدا سەرکەوت. کەسێک که له پسکەپسکەکانی ماڵی (ارقم) دەستی پێ کردبوو، ئەمڕۆ دەیان چەکدار (سه‌رباز) لە خزمەتی ڕاوەستاون. (الله اکبر) وتنی چەکداران کێوەکانی مەککە دەلەرزێنێ، بەڵام ئەوە نەبوو بە هۆکاری شایی‌بەخۆیی و بەخۆخوڕینی و لە ئەوپەڕی هێز و تواناییدا هه‌رگیز ستەمی لە کەس نەکرد.
در جمله «بسم‌اللَّه» دو سیر و مقام معنوی( سیر الی‌اللّٰه» و « سیر فی اللّٰه) اما در لفظ «الرحمن» مقام معنوی (سیره عن اللّٰه باللّٰه)وجود دارد و در «الرحیم» رتبه معنوی ( سیر من اللّٰه) موجود است.
لەڕاستیدا مرۆڤ وەک کانگای ئاڵتون و زێو وایە، کە تەنیا لەژێر سێبەری پەروەردەیەکی دروست دەتوانین ئەو سامان و کانگا بەنرخە کەشف بکەین، هەڵبەت ناتوانین حاشا لەوەبکەین کە: سوود و قازانج و بەرهەمی پەروەردەی بەهێز و تۆکمە لە ژێرخانی خێزان، داهاتەکەی بۆ هەمووان دەبێت. بە جۆرێک کە: ئەگەر لە ژێرخانی بنەماڵەدا، واتە دایک و باوک بتوانن ڕۆڵی خۆیان لە پەروەردەکردنی مناڵەکەیان بە باشی بگێرن، هەر لە سەرەتای کۆرپەییەوە بە ڕەفتار و ڕەوشت و گوفتاری جوان و هەڵسووکەوتی گونجاو لە ژیانی مناڵەکەیان بسازێنن، ئەوکات نەوەیەکی ساڵح و چاکەکار و قودوە و شەخسیەتێکی لێهاتوو دەبێت بۆ کۆمەڵکەی داهاتوو.
چهار چيز جزو اسباب خوشبختی هستند: زن صالحه، مسکن وسيع و جادار، همسايەی نيکو و مرکب راهوار.
در روزگارانی نه چندان دور از عصر ما در یکی از روستاهای منطقه اورامان کردستان عراق، مادری پسربچەای را به دنیا آورد، که بسی امید به آینده او داشت و هنوز تمییز نیافته بود که او را (حاجی ملا) صدا می‌زد . پدرش نام { عبدالکریم } را برایش نیک پنداشت و همیشه آرزو داشت در سلک علمای درآید. به همين خاطر قلم و کاغذ و دوات برایش تهیه کرد و نزد امام امام جماعت روستا فرستاد تا قرآن و کتب مقدماتی دینی را فراگیرد .
اصل اعلالی لفظ جلاله‌ی «اللّٰه» «اِله» است. اهل لغت می‌گویند: لفظ« اللّٰه» در اصل «الٰه» یا «اَلْاِلٰه» بوده است. صاحب «صحاح»اصل آن را «اِله» و صاحب «کشاف» اصل آن را «اَلْاِلٰه» میدانند.
پێغەمبەری خوا لە ڕەمەزانی ساڵی هەشتی کۆچی به‌بێ شەڕ و بە دروشمی: «ئەمڕۆ ڕۆژی دلۆڤانییه» شاری مه‌ككه‌ی گرته‌وه و بەسەر نەیارانیدا سەرکەوت. کەسێک که له پسکەپسکەکانی ماڵی (ارقم) دەستی پێ کردبوو، ئەمڕۆ دەیان چەکدار (سه‌رباز) لە خزمەتی ڕاوەستاون. (الله اکبر) وتنی چەکداران کێوەکانی مەککە دەلەرزێنێ، بەڵام ئەوە نەبوو بە هۆکاری شایی‌بەخۆیی و بەخۆخوڕینی و لە ئەوپەڕی هێز و تواناییدا هه‌رگیز ستەمی لە کەس نەکرد.
در جمله «بسم‌اللَّه» دو سیر و مقام معنوی( سیر الی‌اللّٰه» و « سیر فی اللّٰه) اما در لفظ «الرحمن» مقام معنوی (سیره عن اللّٰه باللّٰه)وجود دارد و در «الرحیم» رتبه معنوی ( سیر من اللّٰه) موجود است.
لەڕاستیدا مرۆڤ وەک کانگای ئاڵتون و زێو وایە، کە تەنیا لەژێر سێبەری پەروەردەیەکی دروست دەتوانین ئەو سامان و کانگا بەنرخە کەشف بکەین، هەڵبەت ناتوانین حاشا لەوەبکەین کە: سوود و قازانج و بەرهەمی پەروەردەی بەهێز و تۆکمە لە ژێرخانی خێزان، داهاتەکەی بۆ هەمووان دەبێت. بە جۆرێک کە: ئەگەر لە ژێرخانی بنەماڵەدا، واتە دایک و باوک بتوانن ڕۆڵی خۆیان لە پەروەردەکردنی مناڵەکەیان بە باشی بگێرن، هەر لە سەرەتای کۆرپەییەوە بە ڕەفتار و ڕەوشت و گوفتاری جوان و هەڵسووکەوتی گونجاو لە ژیانی مناڵەکەیان بسازێنن، ئەوکات نەوەیەکی ساڵح و چاکەکار و قودوە و شەخسیەتێکی لێهاتوو دەبێت بۆ کۆمەڵکەی داهاتوو.
چهار چيز جزو اسباب خوشبختی هستند: زن صالحه، مسکن وسيع و جادار، همسايەی نيکو و مرکب راهوار.
در روزگارانی نه چندان دور از عصر ما در یکی از روستاهای منطقه اورامان کردستان عراق، مادری پسربچەای را به دنیا آورد، که بسی امید به آینده او داشت و هنوز تمییز نیافته بود که او را (حاجی ملا) صدا می‌زد . پدرش نام { عبدالکریم } را برایش نیک پنداشت و همیشه آرزو داشت در سلک علمای درآید. به همين خاطر قلم و کاغذ و دوات برایش تهیه کرد و نزد امام امام جماعت روستا فرستاد تا قرآن و کتب مقدماتی دینی را فراگیرد .
ابتدا باید بدانیم که «رجیم»بروزن فعیل است و این وزن در زبان عربی امکان دارد هم به معنای فاعل و هم به معنای مفعول درآید، اما در اینجا به معنای مفعول است یعنی رجیم به معنای مرجوم می‌آید، مانند: لعین به معنای ملعون. اما علماء و دانشمندان اهل لغت دو معنای نزدیک به هم را برای واژه «رجیم » ذکر کردەاند که در زیر توضیح خواهیم داد.
اصل اعلالی لفظ جلاله‌ی «اللّٰه» «اِله» است. اهل لغت می‌گویند: لفظ« اللّٰه» در اصل «الٰه» یا «اَلْاِلٰه» بوده است. صاحب «صحاح»اصل آن را «اِله» و صاحب «کشاف» اصل آن را «اَلْاِلٰه» میدانند.
پێغەمبەری خوا لە ڕەمەزانی ساڵی هەشتی کۆچی به‌بێ شەڕ و بە دروشمی: «ئەمڕۆ ڕۆژی دلۆڤانییه» شاری مه‌ككه‌ی گرته‌وه و بەسەر نەیارانیدا سەرکەوت. کەسێک که له پسکەپسکەکانی ماڵی (ارقم) دەستی پێ کردبوو، ئەمڕۆ دەیان چەکدار (سه‌رباز) لە خزمەتی ڕاوەستاون. (الله اکبر) وتنی چەکداران کێوەکانی مەککە دەلەرزێنێ، بەڵام ئەوە نەبوو بە هۆکاری شایی‌بەخۆیی و بەخۆخوڕینی و لە ئەوپەڕی هێز و تواناییدا هه‌رگیز ستەمی لە کەس نەکرد.
در جمله «بسم‌اللَّه» دو سیر و مقام معنوی( سیر الی‌اللّٰه» و « سیر فی اللّٰه) اما در لفظ «الرحمن» مقام معنوی (سیره عن اللّٰه باللّٰه)وجود دارد و در «الرحیم» رتبه معنوی ( سیر من اللّٰه) موجود است.
لەڕاستیدا مرۆڤ وەک کانگای ئاڵتون و زێو وایە، کە تەنیا لەژێر سێبەری پەروەردەیەکی دروست دەتوانین ئەو سامان و کانگا بەنرخە کەشف بکەین، هەڵبەت ناتوانین حاشا لەوەبکەین کە: سوود و قازانج و بەرهەمی پەروەردەی بەهێز و تۆکمە لە ژێرخانی خێزان، داهاتەکەی بۆ هەمووان دەبێت. بە جۆرێک کە: ئەگەر لە ژێرخانی بنەماڵەدا، واتە دایک و باوک بتوانن ڕۆڵی خۆیان لە پەروەردەکردنی مناڵەکەیان بە باشی بگێرن، هەر لە سەرەتای کۆرپەییەوە بە ڕەفتار و ڕەوشت و گوفتاری جوان و هەڵسووکەوتی گونجاو لە ژیانی مناڵەکەیان بسازێنن، ئەوکات نەوەیەکی ساڵح و چاکەکار و قودوە و شەخسیەتێکی لێهاتوو دەبێت بۆ کۆمەڵکەی داهاتوو.
چهار چيز جزو اسباب خوشبختی هستند: زن صالحه، مسکن وسيع و جادار، همسايەی نيکو و مرکب راهوار.
در روزگارانی نه چندان دور از عصر ما در یکی از روستاهای منطقه اورامان کردستان عراق، مادری پسربچەای را به دنیا آورد، که بسی امید به آینده او داشت و هنوز تمییز نیافته بود که او را (حاجی ملا) صدا می‌زد . پدرش نام { عبدالکریم } را برایش نیک پنداشت و همیشه آرزو داشت در سلک علمای درآید. به همين خاطر قلم و کاغذ و دوات برایش تهیه کرد و نزد امام امام جماعت روستا فرستاد تا قرآن و کتب مقدماتی دینی را فراگیرد .
اصل اعلالی لفظ جلاله‌ی «اللّٰه» «اِله» است. اهل لغت می‌گویند: لفظ« اللّٰه» در اصل «الٰه» یا «اَلْاِلٰه» بوده است. صاحب «صحاح»اصل آن را «اِله» و صاحب «کشاف» اصل آن را «اَلْاِلٰه» میدانند.
پێغەمبەری خوا لە ڕەمەزانی ساڵی هەشتی کۆچی به‌بێ شەڕ و بە دروشمی: «ئەمڕۆ ڕۆژی دلۆڤانییه» شاری مه‌ككه‌ی گرته‌وه و بەسەر نەیارانیدا سەرکەوت. کەسێک که له پسکەپسکەکانی ماڵی (ارقم) دەستی پێ کردبوو، ئەمڕۆ دەیان چەکدار (سه‌رباز) لە خزمەتی ڕاوەستاون. (الله اکبر) وتنی چەکداران کێوەکانی مەککە دەلەرزێنێ، بەڵام ئەوە نەبوو بە هۆکاری شایی‌بەخۆیی و بەخۆخوڕینی و لە ئەوپەڕی هێز و تواناییدا هه‌رگیز ستەمی لە کەس نەکرد.
در جمله «بسم‌اللَّه» دو سیر و مقام معنوی( سیر الی‌اللّٰه» و « سیر فی اللّٰه) اما در لفظ «الرحمن» مقام معنوی (سیره عن اللّٰه باللّٰه)وجود دارد و در «الرحیم» رتبه معنوی ( سیر من اللّٰه) موجود است.
لەڕاستیدا مرۆڤ وەک کانگای ئاڵتون و زێو وایە، کە تەنیا لەژێر سێبەری پەروەردەیەکی دروست دەتوانین ئەو سامان و کانگا بەنرخە کەشف بکەین، هەڵبەت ناتوانین حاشا لەوەبکەین کە: سوود و قازانج و بەرهەمی پەروەردەی بەهێز و تۆکمە لە ژێرخانی خێزان، داهاتەکەی بۆ هەمووان دەبێت. بە جۆرێک کە: ئەگەر لە ژێرخانی بنەماڵەدا، واتە دایک و باوک بتوانن ڕۆڵی خۆیان لە پەروەردەکردنی مناڵەکەیان بە باشی بگێرن، هەر لە سەرەتای کۆرپەییەوە بە ڕەفتار و ڕەوشت و گوفتاری جوان و هەڵسووکەوتی گونجاو لە ژیانی مناڵەکەیان بسازێنن، ئەوکات نەوەیەکی ساڵح و چاکەکار و قودوە و شەخسیەتێکی لێهاتوو دەبێت بۆ کۆمەڵکەی داهاتوو.
چهار چيز جزو اسباب خوشبختی هستند: زن صالحه، مسکن وسيع و جادار، همسايەی نيکو و مرکب راهوار.
در روزگارانی نه چندان دور از عصر ما در یکی از روستاهای منطقه اورامان کردستان عراق، مادری پسربچەای را به دنیا آورد، که بسی امید به آینده او داشت و هنوز تمییز نیافته بود که او را (حاجی ملا) صدا می‌زد . پدرش نام { عبدالکریم } را برایش نیک پنداشت و همیشه آرزو داشت در سلک علمای درآید. به همين خاطر قلم و کاغذ و دوات برایش تهیه کرد و نزد امام امام جماعت روستا فرستاد تا قرآن و کتب مقدماتی دینی را فراگیرد .
ابتدا باید بدانیم که «رجیم»بروزن فعیل است و این وزن در زبان عربی امکان دارد هم به معنای فاعل و هم به معنای مفعول درآید، اما در اینجا به معنای مفعول است یعنی رجیم به معنای مرجوم می‌آید، مانند: لعین به معنای ملعون. اما علماء و دانشمندان اهل لغت دو معنای نزدیک به هم را برای واژه «رجیم » ذکر کردەاند که در زیر توضیح خواهیم داد.
">
">
">
">
