دعوت و دین
«إِنَّنِي أَنَا اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِي وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِي» گەشتێکی دڵ بۆ «توور»ی «سینا»
یەکەم جار کە گوێبیستی ئەم ئایەتە بووم بەپێی ماناکەی بیرم لە مووسا دەکردەوە. تەنیا شتێک کە دەهاتە خەیاڵم، دیمەنی دیداری مووسا و دارێک بوو کە دەنگێکی لێدەهات.
بەرزبوونەوەی پێغەمبەر( د.خ) لە ئاوێنەی تەکنەلۆژیای مێتاڤێرسدا
مێتاڤێرس له دوو وشەی مێتا (Meta) و ڤێرس (Verse) پێکهاتووه، وشەی مێتا بە واتای "سەرووتر" و ڤێرس کە لە وشەی "Universe" وەرگیراوە بە واتای "جیهانی"یه، بەم شێوەیە دەکرێت کە وشەی مێتاڤێرس بە "جیهانی باشتر" یان "باشتر لە جیهان" هەژمار بکرێت.
سۆفیەری ئیسلامی و گۆڕانکارییەکانی
پێش بوون بە پێغەمبەری، حەزرەت - دروودی خوای لەسەر بێت - بە گەنجی خوی بەوەوە گرتبوو لە ئەشکەوتی (حیرا) لە شاری مەککەی پیرۆز خەڵوەتنشینی دەکرد و چلە کێشی دەکرد. لەگەڵ خۆیدا خورمای دەبرد و بە قوڵی بیری دەکردەوە. کەم خەوی و کەم خواردن و کەم دوویی هەڵبژاردبوو کە سێ کۆڵەکەی بنەڕەتی سۆفیگەری ئیسلامین.
نیگایەکی مەعنەوی و تامەزرۆیانە بۆ حەج
یه‌كێك له گرنگترین كۆڵه‌كه و پایه‌كانى ئایینى پیرۆزى ئیسلام، بریتییه له (حه‌ج)كردن و زیاره‌ت و ته‌وافى (به‌یتى عه‌تیق)و ماڵى خواو ڕووگه‌ى یه‌كتاپه‌رستان، ئه‌مه‌ش وایكردووه كه وه‌رزى حه‌ج، یه‌كێك بێت له خۆشه‌ویستترینى كاته‌كان له‌لاى خواى میهره‌بان، چونكه به‌نده‌كانى به دڵ به‌ره‌و لاى ئه‌و كه‌وتوونه‌ته ڕێ، ماڵ و منداڵ و سه‌روه‌ت و سامانیان به‌جێ هێشتووه، به‌ڵكو سه‌روه‌ت و پاره‌یان خه‌رج كردووه تا به‌و شوێنه پیرۆزه بگه‌ن و به‌ڵێنى به‌نده‌یى‌و ملكه‌چى بۆ خواى تاكه په‌رستراو دووپات بكه‌نه‌وه، له‌وێ به‌نده زۆرترین كڕنوش و سوجده‌ى ملكه‌چى و به‌ندایه‌تى بۆ خوا ده‌بات، له‌وێ زۆر به كوڵ و به دڵ له خوا ده‌پاڕێته‌وه و داواى یارمه‌تى و به‌هاناوه هاتن له خواى تاكه فریادڕه‌س ده‌كات، له‌وێ ئاماده‌یى و حزوورى (قه‌لبى)و ناسكبوونه‌وه‌ى ڕۆح له زۆربه‌ى په‌رستشه‌كاندا بوونى هه‌یه.
پیاسەیەک لەناو نیشتیمانی پیرۆز!
قوڕئان، کتێبی پەروەرێنی بێهاوتا و پەیامی ئاسمانییە، و جوبڕەئیل بۆ سەر دڵی پێشەوای مرۆڤایەتی {د.خ} دایبەزاندووە، تاکوو ئەو دڵانەی بەهۆی مەیلە دروونییەکانەوە مردوون زیندوو ببنەوە، ئەو بیر و هزرانەی بە گومان و دوو دڵییەوە ژەهراوی بوونە و لە بەندی زنجیری خوڕافاتدان و گیرۆدەی گرتووخانەی گومڕایین ڕزگاریان بێت، ئەو مافانەی بە دەستی ڕێبەرە ستەمکارەکانەوە پێشێل کراون، بە خاوەنەکانیان بدرێنەوە، تا لەبەر تیشک و پڕشنگی قوڕئان، بەهەشتی سەر زەوی و کۆمەڵگای ئاڕمانی پێک بهێندرێت.
ئەزموونەکانی ڕەمەزانی
لە “ابن مسعود“ (رحمەاللە) دەگێڕنەوە کە، پێغەمبەر (د.خ) فەرمووی: «من قرأ حرفًا من کتاب الله فله به حسنة، والحسنة بعشر أمثال‌ها، لا أقول الم حرف، ولکن: ألف حرف، ولام حرف، ومیم حرف». (ترمذی: حسن صحیح غریب) هەر کەسێک پیتێک لە کتێبی خوای گەورە بخوێنێتەوە بۆی بە چاکەیەک هەژمار دەکرێ و هەر چاکەیەک بە دە بەرامبەر پاداشتی دەدرێتەوە. ناڵێم«الم» پیتێکە بەڵکوو (ألف) یەک پیت و (ل) یەک پیت و (میم) یەک پیتە.